-
1 nec opinatus
nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:necopinata bona perspicere,
id. Off. 2, 10, 36:nec opinato adventu urbem interceptam,
Liv. 26, 51:in necopinatam fraudem labi,
id. 27, 33:necopinatum gaudium,
id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:cum diligenter necopinatorum naturam consideres,
Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,
unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:si necopinato quid evenerit,
Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:aliquem necopinato videre,
id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:aliud novum malum necopinato exortum,
Liv. 3, 15, 4. -
2 nec-opīnātus or nec opīnātus
nec-opīnātus or nec opīnātus adj., unexpected: hostium adventus: bona: fraus, L.— Plur n. as subst, the unforeseen: necopinatorum naturam considerare.—In the phrase, ex necopinato, unexpectedly, unawares, L. -
3 nec opinato
nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:necopinata bona perspicere,
id. Off. 2, 10, 36:nec opinato adventu urbem interceptam,
Liv. 26, 51:in necopinatam fraudem labi,
id. 27, 33:necopinatum gaudium,
id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:cum diligenter necopinatorum naturam consideres,
Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,
unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:si necopinato quid evenerit,
Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:aliquem necopinato videre,
id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:aliud novum malum necopinato exortum,
Liv. 3, 15, 4. -
4 necopinata
nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:necopinata bona perspicere,
id. Off. 2, 10, 36:nec opinato adventu urbem interceptam,
Liv. 26, 51:in necopinatam fraudem labi,
id. 27, 33:necopinatum gaudium,
id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:cum diligenter necopinatorum naturam consideres,
Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,
unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:si necopinato quid evenerit,
Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:aliquem necopinato videre,
id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:aliud novum malum necopinato exortum,
Liv. 3, 15, 4. -
5 necopinatus
nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:necopinata bona perspicere,
id. Off. 2, 10, 36:nec opinato adventu urbem interceptam,
Liv. 26, 51:in necopinatam fraudem labi,
id. 27, 33:necopinatum gaudium,
id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:cum diligenter necopinatorum naturam consideres,
Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,
unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:si necopinato quid evenerit,
Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:aliquem necopinato videre,
id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:aliud novum malum necopinato exortum,
Liv. 3, 15, 4. -
6 inopinatum
I.Adj.:II.cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69:nova tibi haec sunt et inopinata?
id. ib. 2, 2, 8, §24: neque novum neque inopinatum mihi sit,
Liv. 6, 40, 3:nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,
Cic. Par. 5, 1, § 35:malum,
Caes. B. C. 2, 12:finis vitae,
Suet. Caes. 87:fraus,
Sil. 7, 133:id quoque scriptum est, quod volgo inopinatum est,
contrary to the common belief, Gell. 11, 18, 13.— Sup.:inopinatissim us sensus,
Aug. Trin. 7, 1.—Subst.: ĭnŏpīnātum, i, n., something unexpected:1. 2.nihil inopinati accidit,
Cic. Tusc. 3, 31, 76.—Hence, ex inopinato, adverbially, unexpectedly:aliae ut ex inopinato observant,
id. N. D. 2, 48, 123:repente ex inopinato prope cuncta turbata sunt,
Suet. Galb. 10.— Adv. in two forms. -
7 inopinatus
I.Adj.:II.cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69:nova tibi haec sunt et inopinata?
id. ib. 2, 2, 8, §24: neque novum neque inopinatum mihi sit,
Liv. 6, 40, 3:nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,
Cic. Par. 5, 1, § 35:malum,
Caes. B. C. 2, 12:finis vitae,
Suet. Caes. 87:fraus,
Sil. 7, 133:id quoque scriptum est, quod volgo inopinatum est,
contrary to the common belief, Gell. 11, 18, 13.— Sup.:inopinatissim us sensus,
Aug. Trin. 7, 1.—Subst.: ĭnŏpīnātum, i, n., something unexpected:1. 2.nihil inopinati accidit,
Cic. Tusc. 3, 31, 76.—Hence, ex inopinato, adverbially, unexpectedly:aliae ut ex inopinato observant,
id. N. D. 2, 48, 123:repente ex inopinato prope cuncta turbata sunt,
Suet. Galb. 10.— Adv. in two forms.
См. также в других словарях:
penser — Penser, Arbitrari. Je pense que cela est vray, Arbitror hoc esse verum: Cogitare. Je pense à vostre affaire, De tuo negotio cogito: Censere, Opinari. Qu en pensez vous de luy? Quid de illo censes? Versare, aut secum in animo versare, In corde… … Thresor de la langue françoyse
doubter — Doubter, Haesitare, Dubitare, Vereri, Timere. au 2. livr. d Amadis, Il n y a homme tant hardi, qui ne doubte trop d en aller cueillir. De là vient qu on dit, Redoubté, et tres redoubté seigneur, c est à dire lequel on craint offenser, voyez… … Thresor de la langue françoyse
TIGRIS — I. TIGRIS quadrupedum pulcherrima, ut pavo avium, Oppianus, Cyneget. l. 3. v. 340. Τίγριδος αὖ μετέπειτα κλυτὸν δέμας ἀείδωμεν Τῆς οὐ τερπνότερον φύσις ὤπαϚε τεχνήεςςα, Ο᾿φθαλμοῖσιν ἰδεῖν, θηρῶν μετὰ πουλυν` ὅμιλον, Τόςςον δ᾿ ἐν θήρεςςι μέγ᾿… … Hofmann J. Lexicon universale
FERETRUM — a ferendo, Gr. φορεῖον, capulus erat, in quo defuncti cadaver, ad sepulturam efferrimos. Quod munus propinquioribus virilis sexus apud Romanos incum bebat, Serv. Itaqueve filii interdum parentes, et fratres sorores interdum elatas funere… … Hofmann J. Lexicon universale
CONCANGIUM — Britanniae oppid. Lib. Notit. The Barony of Kendal Camdeno. Cuius verha sunt, Concangios olim (de Candalia in Westmaria loquens) stationem fuisse opinatus sum, sed iam rectius cocuit. Alibi enim de Haulton, vel Holton, oppido in confinio… … Hofmann J. Lexicon universale